Amsterdam, miasto dziś znane ze swobodnej atmosfery, w czasie II wojny światowej było świadkiem wielu bolesnych historii. Anne Frank Huis przy ulicy Prinsengracht 263 to miejsce, w którym oczami dziecka możemy spojrzeć na dramat Żydów prześladowanych w nazistowskich czasach. W latach 1942-1944 kilkunastoletnia Anne Frank wraz z siedmioma innymi osobami (swoimi rodzicami i siostrą, trójosobową rodziną Van Pels i Fritzem Pfefferem) ukrywała się tu w przybudówce na tyłach domu.

DZIENNIK ANNY FRANK
Wejście do ukrytych pokoi, zajmujących dwa piętra i poddasze, maskował specjalnie skonstruowany regał z książkami. Dzięki pomocy personelu biurowego firmy ojca Anne, mieszczącej się we frontowej części budynku, ukrywający się Żydzi otrzymywali jedzenie i wiadomości ze świata. Po samej Anne pozostało niezwykłe świadectwo - słynny dziennik pisany w ukryciu (obecnie w zbiorach muzeum). W 1944 r. kryjówka ośmiorga Żydów została zdradzona, a oni sami wraz osobami, które pomagały im w tym trudnym okresie, zostali deportowani do obozów pracy. Tylko Otto Frank, ojciec Anne, przeżył wojenną zawieruchę. 

MUZEUM
Dziś, również dzięki staraniom Otto Franka, a także jego trosce, by zgromadzić jak najwięcej pamiątek po ukrywających się, w domu przy ulicy Prinsengracht mieści się muzeum poświęcone pamięci tamtych ludzi oraz tragicznym losom ofiar Holocaustu. Przybudówkę pozostawiono w stanie takim, w jakim była po deportacji rodziny Anne Frank - bez mebli i sprzętów użytku domowego, które skonfiskowane zostały przez Niemców. Na ścianach pozostały jednak niezwykle cenne pamiątki, teraz pieczołowicie chronione - oryginalne tapety i fotografie przyklejone przez Anne. Dziś puste pokoje jeszcze bardziej przypominają o tych, których kiedyś tu zabrakło. Jedynie pokój zajmowany przez rodzinę Van Pels został przywrócony do stanu sprzed deportacji. Biura i magazyny firmy zostały pieczołowicie odtworzone i wyglądają tak, jak w czasie II wojny światowej. 

Sam budynek, w którym muzeum mieści się od 1960 r., w 1971 r. przeszedł konieczny remont. Kiedy liczba odwiedzających zaczęła znacznie rosnąć, w 1990 r. muzeum postanowiono powiększyć o dwie sąsiadujące kamienice, gruntownie wyremontować i odrestaurować. Otwarte ponownie w 1999 r., co roku przyciąga tysiące turystów. Watro odwiedzić to miejsce, by zadumać się nad tragedią prześladowanej społeczności żydowskiej i docenić wartości płynące z demokracji i praw człowieka.