Jeden z wielkich pionierów abstrakcyjnego nurtu w malarstwie, by oddać w swych pracach samo sedno rzeczywistości, odrzucał wszystkie zbędne kolory i kształty.

Piet Mondriaan urodził się w Amersfoort w 1872 r. Był jednym z prekursorów sztuki abstrakcyjnej. Bardzo wcześnie postanowił, że zostanie artystą i w 1892 r. rozpoczął studia w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Amsterdamie. Malował tam głównie pejzaże. Po studiach zaczął eksperymentować ze światłem, kolorem i kształtem. Jego wczesne prace nie wyłamują się z tradycji, czy to Szkoły Haskiej czy amsterdamskich impresjonistów.

W latach 1908 - 1910 Mondriaan mieszkał w Zelandii i tam malował morze, wydmy, drzewa i wieże, stopniowo w coraz bardziej abstrakcyjny sposób. W 1911 r. przeprowadził się do Paryża. Rodziły się wtedy nowe kierunki w sztuce. Mondriaan, wśród abstrakcjonistów i kubistów, takich jak Picasso czy Braque, od razu poczuł się jak ryba w wodzie. W czasie I Wojny Światowej malował w Holandii.

Był współzałożycielem grupy „De Stijl”, która wydawała własne pismo artystyczne, pod tym samym tytułem. Grupa i jej pismo wywierały znaczny wpływ na ówczesne malarstwo, wzornictwo i architekturę. W tym też okresie Mondriaan zaczął formułować własne teorie estetyczne. Swój styl i jego fundamentalne zasady nazwał neoplastycyzmem. W czasie II Wojny Światowej artysta wyjechał do Nowego Jorku. Tam inspiracją stał się dla niego jazz i sztuka współczesna. W 1944 r., z zapaleniem płuc, trafił do szpitala. Zmarł kilka dni później, nigdy nie ukończywszy swojego słynnego obrazu „Victory Boogie Woogie”.

Największą na świecie kolekcję dzieł Mondriaana można zobaczyć w Gemeentemuseum w Hadze. Można prześledzić tu cały artystyczny rozwój malarza, od najwcześniejszych lat spędzonych w Amsterdamie po ostatnie dni w Nowym Jorku. Tutaj też można zobaczyć jego ostatnie, nieukończone dzieło „Victory Boogie Woogie”.